Evaluatie van het programma ‘gevaarlijke punten’: Audit van bestaande evaluatieprogramma’s

Abstract

Dit rapport biedt een overzicht van de bestaande methodes voor de evaluatie van effecten van behandeling van gevaarlijke punten. Vaak wordt echter veel meer belang gehecht aan de identificatie en selectie van gevaarlijke punten dan aan de effecten na behandeling. Dit rapport beschrijft een studie van bestaande evaluatieprogramma’s in Australië, Europa en de Verenigde Staten.

In het algemeen kunnen we in evaluatiestudies een tweetal stromingen onderscheiden. Onder de eerste stroming verstaat men de conventionele aanpak die het verwacht aantal ongevallen voor en na behandeling gaat vergelijken (al dan niet op basis van een controle groep). Dit verwacht aantal ongevallen kan bepaald worden met behulp van een controle ratio of met behulp van een statistisch model. Deze methode houdt echter geen rekening met wijzigingen in verkeersvolume en ook regressie naar het gemiddelde kan een vertekend beeld geven. Indien de ongevalaantallen groot genoeg zijn, kan dit eventueel opgevangen worden door voldoende lange periodes voor en na de behandeling te beschouwen voor de analyse.

De tweede stroming is deze van de (Empirisch) Bayesiaanse aanpak. Een groot voordeel van het correct gebruik van deze methode is dat er rekening gehouden wordt met vertekenende factoren zoals regressie naar het gemiddelde of wijzigingen in verkeersvolume. De belangrijkste nadelen zijn dat het een erg complexe manier van evalueren is die daarnaast erg veel data nodig heeft. Onder voorbehoud van voldoende data en een correcte toepassing draagt deze manier van evalueren de voorkeur.

This report provides an overview of the existing methods for evaluating the effects of treatment of hazardous locations. Very often, though, more attention is paid to the identification and selection of these hot spots when compared to the evaluation of the effects after treatment. This report describes a study of existing evaluation programs in Australia, Europe and the United States. In general, two movements can be detected in evaluation studies. The first movement is regarded as being the more conventional approach that involves a simple before-after comparison of accident counts or rates with or without a control group. The expected number of accidents can be determined based on a control ratio or by means of a statistical model. This method does not account for changes in the traffic volume and next to this, regression tot the mean might give a biased result. If the number of accidents is large enough, the effect of regression to the mean can be accounted for by considering before and after periods that are long enough to carry out the analysis. The second movement is that of the (Empirical) Bayesian approach. The main advantage of the correct use of this method entails the fact the confounding factors, like regression to the mean or changing traffic volumes are accounted for. The major disadvantages are the complexity of the evaluation method itself next to the enormous amount of data required for the analysis. Conditioning on the availability of the data and on a correct application of the method, this way of evaluating is preferred.