Op Zoek Naar Een Wankel Evenwicht: Het Hedendaagse Afrikaanse Proza

Abstract

De democratische verkiezingen van 27 april 2004 waren een waterscheiding in de Zuid-Afrikaanse geschiedenis. Ze betekenden het einde van een lange nachtmerrie. Na de donkere periode van de apartheid leek een glanzende toekomst aan te breken. Ook in de Afrikaanse literatuur werd de nieuwe orde hartelijk verwelkomd zoals in de roman Casspirs en Campari’s van Etienne van Heerden. Ook Belle uit Die reise van Isobelle van Elsa Joubert ervaart in de slotbladzijden een epifanie: alle verschillen tussen de rassen verdwijnen. Zuid-Afrika is niet langer verdeeld in een ‘ons’ en een ‘hulle’. Het land is in een handomdraai omgetoverd tot een regenboognatie waarin de verschillende bevolkingsgroepen vreedzaam naast elkaar leven. Rond 1994 werd deze visie door velen gedeeld. Tijdens de apartheidsperiode hadden de Afrikaanse schrijvers zoals A.P. Brink, Karel Schoeman, Breyten Breytenbach, Elsa Joubert en John Miles zich trouwens aangesloten bij het verzet tegen de apartheid.