Board learning and evaluation: Past and future

Abstract

SAMENVATTING

Sinds het Enron schandaal in de Verenigde Staten is de wereldwijde aandacht voor corporate governance alleen nog maar toegenomen. Enron was een Amerikaans energiebedrijf dat door enorme audit fraude in 2001 failliet verklaard werd. Dit faillissement zorgde ervoor dat maar liefst 21.000 werknemers op straat belandden. Deze case was de directe aanleiding voor de Sarbanes-Oxley wet. Deze wet werd in 2002 afgekondigd om deugdelijk bestuur wettelijk afdwingbaar te maken in de Verenigde Staten. Ook in Belgische context zijn er jammer genoeg verschillende voorbeelden van schandalen op te noemen, zoals Lernhout & Hauspie die eveneens in 2001 failliet gingen. Na al deze schandalen klonk het bij de publieke opinie wel meermaals 'waar was de Raad van Bestuur'?

Vroeger was een raad van bestuur meer een rubberen stamp raad van bestuur, beslissingen werden genomen zonder kritisch bij stil te staan. Strategie werd nauwelijks in de gaten gehouden. Men plaatste er gewoon letterlijk zijn handtekening of stempel onder en men ging verder. Meer en meer kwam er een zekere nood naar een professionele, goed functionerende raad van bestuur. Om ervoor te zorgen dat een van de belangrijkste organen binnen een onderneming, wat een raad van bestuur is, efficiënt blijft werken, is evaluatie haast niet meer weg te denken. Evaluatie zal immers corporate failures verhelpen en performance gaps ontdekken (Kiel & Nicholson, 2005) . Op die manier kan een raad van bestuur op regelmatige basis ontdekken wat hun sterke en zwakke punten zi