Impact van nutriëntsensoren in het maagdarmstelsel in de metabole herprogrammering na maagbypasschirurgie

Abstract

Een Roux-en-Y maagbypassoperatie (RYGB) is de efficiëntste procedure voor de behandeling van obesitas. Na de operatie komen onverteerde voedingsstoffen terecht in het distale deel van de dunne darm en wordt het grootste deel van de maag en duodenum overgeslagen. Mechanismen voor het waarnemen van nutriënten in de darm, door smaakreceptoren die gekoppeld zijn aan a-gustducine, worden hierdoor beïnvloed. Deze masterproef onderzoekt of de veranderde verteringsroute na een RYGB effecten veroorzaakt op de energie- en glucosehomeostase door wijzigingen in smaakreceptoren die de vrijzetting van (an)orexigene gastrointestinale (GI) hormonen reguleren. Hiertoe wordt het effect van een RYGB op de metabole wijzigingen vergeleken tussen wildtype (WT) en a-gustducine-/- (a-gust-/-) muizen. Plasmaconcentraties van ghreline, GLP-1, insuline en glucose worden bepaald m.b.v. RIA, ELISA en een glucosemeter. RYGB induceert gewichtsverlies dat meer uitgesproken is in WT dan in a-gust-/- muizen. Dit kan verklaard worden door de gedaalde voedselinname die enkel bij WT muizen voorkomt. Dit verschil in voedselinname kan veroorzaakt worden door de stijging in plasmaoctanoylghrelinewaardes die enkel voorkomt in a-gust-/- muizen maar niet door GLP-1 dat in gelijke mate stijgt in beide genotypes. Bloedglucosewaardes verschillen niet tussen de genotypes maar plasma-insulinewaardes dalen enkel in WT muizen. a-gustducine en bij gevolg smaakreceptoren spelen dus een rol in het effect van RYGB op lichaamsgewicht, voedselinname en glucosehomeostase.