On complications of Orthognatic Surgery

Abstract

Surgeons are fallible both in how they wield their scalpel and in the language they use. Between the patient’s expectations and satisfaction with the result lies a journey where both the patient and surgeon will participate with intensity and trust. In case of difficulties or complications, the negatives will pervade the surgeon’s practice and occupy thoughts about the cause of these outcomes and the ways to treat them and prevent their occurrence in the future. Evidence-based literature in orthognathic surgery is scarce. The large volume of published literature is difficult to compare because of different methods used, their rapid pace of technological evolution, and the difficulty in carrying out prospective randomised studies. In many cases, the level of evidence is usually low and seldom free of bias. Because orthognathic surgery allows patients to benefit from relief of their complaints, they understand that the effort undertaken will carry risks and possible complications. Krause et al (2001) pointed out that lawsuits mainly were associated with a discrepancy between the expected and achieved results of treatment and faulty information given to the patient and were less the result of faulty treatment. They further pointed out that among the main complaints in oral and maxillofacial surgery causing litigation were infection, pain, poor scar formation, postoperative hemorrhage, and disturbance of sensibility. If poor scar formation is replaced by an unsatisfactory aesthetic outcome, we then have summarised the majority of the difficult complications that accompany orthognathic surgery. With the background of more than 2000 orthognathic surgical treatments, this investigation selected topics in the presurgical orthodontics phase, the intraoperative period, and the postoperative period. About 80%–95% of the patients undergoing a surgical orthodontic treatment seem to be satisfied with the final result. The journey is long and involves presurgical orthodontics, a surgical procedure, and postoperative orthodontics before the final result is achieved. The way is paved with pitfalls and opportunities for error or misjudgement. Every opportunity to look at complications is an opportunity to open a surgeon’s eyes. Quantification of incidence and risk factors in large series allows for identification of subgroups of patients or problems that need a specific approach. Life-threatening complications are rare but necessitate that this kind of surgery be executed in well-equipped medical centres with a skilled multidisciplinary approach.

Chirurgen zijn feilbaar soms met het operatiemes in de hand, soms in de communicatie met de patiënt. Tussen de verwachtingen van de patiënt en het uiteindelijk resultaat ligt een lang behandelingstraject dat intens is voor de patiënt én voor het behandelteam. Wanneer er problemen of complicaties opduiken zullen deze veelal de sfeer van de dokterskamer beheersen. Een blik in de boekenkast leert dat weinig orthognatische literatuur voorhanden is die evidence-based is. Het volume aan publicaties is wel voorradig, maar de gebruikte technieken zijn zo uitgebreid en verscheiden dat vergelijken moeilijk is, niet in het minst omwille van de snelle technologische evoluties. Gerandomiseerde studies zijn haast niet uitvoerbaar op patiënten in dit soort chirurgie. De beschikbare literatuur is dan ook zelden vrij van bias en van laag evidentie niveau. Patiënten zijn in de regel op de hoogte dat dit soort ingrepen gepaard gaat met een zeker risico. Klachten en rechtzaken ontstaan vooral wanneer het eindresultaat beneden het verwachtingspeil van de patiënt ligt of wanneer de patiënt foutief of niet-geïnformeerd was. De voornaamste verzekeringsdossiers in de mond-kaak en aangezichtsheelkunde ontstaan bij problemen inzake infecties, pijn, vorming van lelijke littekens, postoperatieve bloedingen, gevoelsstoornissen. Dit is niet anders in de orthognatische chirurgie wanneer ook het onbevredigend gelaatsuiterlijk toegevoegd wordt als potentiële klacht. Vertrekpunt voor de thesis is de ervaring in het Ziekenhuis Oost Limburg met de orthognatische behandeling van meer dan 2000 patiënten. Er werden topics onderzocht uit de prechirurgische fase, de chirurgische fase en het postoperatief verloop. Complicaties zijn een opportuniteit voor de chirurg om de ogen te openen en te leren zien waar men op kijkt. Een van de basisregels van veilige heelkunde is om operatieve technieken te gebruiken die men goed onder de knie heeft en deze op een gestandaardiseerde wijze uit te voeren met een vaste logistiek. Kwantificatie van risicofactoren in grote reeksen zoals deze laat toe om subgroepen van procedures of van patiënten te identificeren waarbij een aanvullende of specifieke aanpak nodig is of waarbij een geplande techniek misschien best vermeden wordt. Levensbedreigende complicaties zijn zeldzaam en kunnen tot een goed einde worden gebracht zonder compromis naar het eindresultaat. Dit vergt een goed uitgeruste en multi-disciplinaire medische omkadering.