Applying high resolution MRI to study the rodent CNS under physiological, pathological and experimental conditions

Abstract

Magnetische resonantie imaging (MRI) is één van de belangrijkste innovaties geweest voor de medische beeldvorming in de twintigste eeuw. In de begin jaren tachtig werd MRI voornamelijk gebruikt voor anatomische beeldvorming, maar in de afgelopen 15 jaar is het gebruik van MRI in de biomedische onderzoekswereld sterk toegenomen. Het is een niet-invasieve en onschadelijke methode voor het visualiseren van zachte weefsels in verschillende anatomische vlakken. MRI wordt vaak toegepast om een diagnose te stellen maar kan ook als een observatiemethode worden gebruikt. Hiertoe worden morfologische veranderingen in aangetaste organen in beeld gebracht en kunnen afwijkende signaalintensiteiten eveneens wijzen op mogelijke pathologie. Contraststoffen worden gebruikt om bepaalde weefsels beter in beeld te brengen omdat ze de relaxatietijd van de proton spins in de weefsels verkorten. Deze verkorte relaxatietijden resulteren in hyper- en hypo-intensiteiten op T1- of T2-gewogen beelden, respectievelijk. Tegenwoordig wordt veel onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van verbeterde en vernieuwende contrastdeeltjes. Naast de conventionele MR beelden werden er ook andere MR gebaseerde technieken ontwikkeld om het menselijk lichaam te bestuderen, zoals functionele MRI (fMRI), diffusie MRI (DWI), diffusie tensor imaging (DTI) en single voxel spectroscopie (MRSI).