Rechtspraak in kort bestek: Raad voor Vergunningsbetwistingen (juli 2015 - december 2015)

Abstract

Deze zaak heeft betrekking op een verleende stedenbouwkundige vergunning voor het bouwen van een windpark bestaande uit drie windturbines en twee middenspanningscabines. In dit dossier had het Agentschap Natuur en Bos in zijn advies gewezen op de mogelijke cumulatieve effecten die zouden kunnen ontstaan indien andere bijkomende windturbineprojecten zouden worden vergund. Evenwel stelt de GSA in zijn beslissing dat er geen rekening moet worden gehouden met deze effecten, aangezien deze projecten op dat moment nog niet vergund waren. De Raad oordeelt dat deze laatste zienswijze niet strookt met wat van een vergunningverlenende overheid kan worden verwacht in het kader van haar zorgvuldigheidsplicht en dat de negatie van de cumulatieve effecten eveneens haaks staat op de visie dat windturbines dienen geclusterd te worden. De Raad stelt dat de omstandigheid dat het advies van het Agentschap Natuur en Bos niet bindend is, de vergunningverlenende overheid er niet van ontslaat om – bij afwijking ervan – haar motivering des te concreter en preciezer te maken en in het licht van artikel 16 Decreet Natuurbehoud afdoende te motiveren waarom zij van oordeel is dat er geen vermijdbare schade kan ontstaan aan de in het advies vastgestelde natuurwaarden. Door in de bestreden beslissing de cumulatieve effecten naast zich neer te leggen en te stellen dat een afstand van 150 à 250 m ten aanzien van de kanaalkom voldoende is – daar waar in het advies reeds gesteld wordt dat, zelfs als de projecten afzonderlijk worden bekeken, een afstand van 500 m ten aanzien van de percelen die potentieel in aanmerking komen als pleisterplaats en/of broedplaats moet worden gehouden – worden volgens de Raad de natuurtoets en de zorgplicht, zoals vervat in artikel 16 van het Decreet Natuurbehoud, de motiveringsplicht en het zorgvuldigheidsbeginsel geschonden.