Vergelijkend onderzoek tussen de berekeningsmethode van gewapend beton volgens ACI (American Concrete Institute) en Eurocode 1992.

Abstract

België beschikt over twee kerncentrales waarvan de betonnen constructies moeten voldoen aan de Amerikaanse nucleaire regelgeving, meer bepaald aan ACI 349. Alle andere gebouwen in Europa worden echter ontworpen volgens EC2. Deze masterproef heeft als doel te onderzoeken of de Europese normen voor de berekening van beton conservatief genoeg zijn om toegepast te worden voor dit soort specifieke gebouwen. De vergelijking tussen beide berekeningstechnieken zal enkel toegepast worden op algemene constructies (gebouwen). Als vergelijkingspunt worden de Amerikaanse norm ACI 318-05 en de Europese norm NBN EN 1992-1-1 gebruikt. Volgens beide codes worden grootheden als buigwapening, dwarskrachtwapening, doorbuiging en scheurwijdte vergeleken. Dit wordt gedaan voor gewapend betonnen balken, één van de meest voorkomende constructie- elementen. Waar mogelijk toont dit onderzoek de significante verschillen aan tussen beide ontwerpmethodes. Op vlak van buigwapening zijn er tussen ACI 318 en EC2 geen beduidende verschillen te merken. Voor de dwarskrachtwapening kan de Europese normering tot 35% conservatiever zijn bij lage optredende dwarskrachten, maar bij toenemende solliciterende dwarskrachten zal dit verschil geleidelijk omkeren. De doorbuigingen op lange termijn kunnen dan weer tot 40% conservatiever zijn volgens de Amerikaanse code. Tenslotte is voor de berekening van de scheurwijdte ACI 318 tot 8% conservatiever dan EC2. Op basis van deze resultaten kan dus niet besloten worden dat EC2 uniform conservatiever is dan ACI 318.