Zelf verklarende wegen met horizontale bochten

Abstract

Het Vlaamse wegennetwerk kent talloze bochten buiten de bebouwde kom waarbij de bocht met een maximale snelheid van 70km/h niet voldoet aan de randvoorwaarden zoals nodige bochtstraal, zichtbaarheid, etc. waardoor er gevaarlijke verkeerssituaties ontstaan. Deze masterthesis heeft als doel om in samenwerking met het instituut voor mobiliteit (IMOB) een conceptuele verkenning en ontwikkeling van ontwerpelementen voor wegen met horizontale bochten uit te voeren die past binnen de zelfverklarende wegenaanpak en dit aan de hand van een rijsimulatoronderzoek. De rijsimulatie is opgebouwd aan de hand van STISIM Drive. Met deze software zijn twee zo getrouw mogelijke parcours geprogrammeerd waar aan de hand van 49 participanten twee verschillende ontwerpelementen getest werden. De gegevens van de 49 participanten zijn verwerkt in SPSS. Hierdoor is het mogelijk om aan de hand van versnelling, vertraging, laterale positie en snelheid een kwalitatieve uitspraak te doen over de effectiviteit van de ontwerpelementen. De ontwerpelementen spelen in op de wegmarkering en de visuele perceptie van de bestuurder. Het eerste ontwerpelement is gebaseerd op de Charlton herringbones. Deze beïnvloeden de laterale positie van het voertuig. Het tweede ontwerpelement bestaat uit een cirkelpatroon waarbij 10 cirkels met toenemende straal voor de bocht geplaatst zijn. Deze zorgen voor een constantere afremming voor de bocht maar leiden niet tot een verandering in het rijpatroon in de bocht.