Het Landinrichtingsdecreet: een kritische verkenning

Abstract

Op 1 september 2014 trad het nieuwe Landinrichtingsdecreet (grotendeels) in werking, met als doelstelling de vereenvoudiging en stroomlijning van de “maatregelen die gericht zijn op het behoud, het herstel en de ontwikkeling van functies en kwaliteiten van de ruimte” in Vlaanderen. Om deze zeer brede doelstellingen omtrent landinrichting te bereiken, voorziet het decreet in een uitgebreide instrumentenkoffer. In deze bijdrage wordt onderzocht wat landinrichting is, wat de doelstellingen van landinrichting (en van het Landinrichtingsdecreet) zijn, welke de nieuwe landinrichtingsinstrumenten zijn, wat het ruimtelijk toepassingsgebied is van het Landinrichtingsdecreet en of het nieuwe decreet in de praktijk al wordt toegepast. Tegelijk wordt deze vrij uitgebreide regelgeving kritisch onderzocht en wordt de vraag gesteld of ze wel voldoende samenhangend is en voldoende terminologische coherentie vertoont enerzijds en of de in het decreet voorziene instrumenten wel werkbaar zijn anderzijds. Uit onze analyse blijkt dat het toepassingsgebied van het Landinrichtingsdecreet zeer ruim is en dat niet alle instrumenten in het decreet even consistent zijn uitgewerkt. Vermits het gebruik van het decreet voorlopig beperkt blijft, zal enkel de toekomst kunnen uitwijzen welke invloed dit heeft op de concrete toepassing en werkbaarheid van de instrumenten voorzien in het Landinrichtingsdecreet.