Over de voortzetting van het geding na cassatie met verwijzing en de rechtsplegingsvergoeding voor en na het cassatiegeding

Abstract

1. a) Het regelmatig ingesteld beroep heeft op zich niet tot gevolg dat de nietigheid waardoor de inleidende akte is aangetast, gedekt wordt, maar brengt het geschil met alle feitelijke en juridische vragen die daarmee samenhangen, met inbegrip van de excepties betreffende de geldigheid van de dagvaarding, voor de appelrechter. b) Art. 1110, eerste en tweede lid Ger.W. bepaalt dat ingeval cassatie wordt uitgesproken met verwijzing, deze plaatsheeft naar het gerecht in hoogste feitelijke aanleg van dezelfde rang als datgene dat de bestreden beslissing gewezen heeft en dat deze voor het aangewezen gerecht wordt aanhangig gemaakt zoals een gewone zaak. Uit deze bepalingen volgt dat de dagvaarding voor de verwijzingsrechter na cassatie geen gedinginleidende akte is, maar een akte tot voortzetting van het geding. 2. Uit de samenhang van art. 1110, eerste en tweede lid Ger.W., art. 1017, eerste lid Ger.W., art. 1022, eerste lid Ger.W. en art. 1, tweede lid Tarief Rechtspleging volgt dat de behandeling van de zaak vóór en na cassatie één enkele aanleg vormt en dat bijgevolg slechts één rechtsplegingsvergoeding mag worden toegekend voor deze enkele aanleg.