Administratief Tribunaal van de Internationale Arbeidsorganisatie dringt zorgplicht op aan Internationaal Strafhof: werkneemsters van het Strafhof mogen flexibel werken om borstvoeding te kunnen geven

Abstract

De rechtspraak van het Administratief Tribunaal van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILOAT; hierna: het Tribunaal’) krijgt vaak niet de aandacht die ze verdient. Nochtans speelt dit Tribunaal een belangrijke rol. Het is het rechtsprekend orgaan voor tal van werknemers bij internationale organisaties en vult de arbeidsvoorwaarden bij deze organisaties aan op plaatsen waar zich een juridisch vacuüm manifesteert. De zaak A.L.G./International Criminal Court is interessant in verschillende opzichten. Om te beginnen heeft deze zaak interessante inhoudelijke aspecten. Het was de eerste keer dat het Tribunaal zich moest buigen over het specifieke geval van een werkneemster van een internationale organisatie die haar administratie vroeg om tijdelijk flexibele arbeidsvoorwaarden toegekend te krijgen, zodat zij haar kind borstvoeding kon geven. Ook bij andere administratieve tribunalen, zoals dat van de Verenigde Naties (UNAT/UNDT) en van de Raad van Europa (COE-AT), zijn er geen gelijkaardige zaken terug te vinden. Bovendien bevat deze zaak ook enkele interessante procedurele elementen. Zo herbevestigt het Tribunaal wat het verstaat onder een ‘beslissing’ en gaat het met name in op de vraag of een ‘mededeling’ al dan niet een beslissing kan uitmaken. Daarnaast past het Tribunaal het principe van de dies a quo non computator toe (de termijn wordt gerekend vanaf de dag na de beslissing), en haalt het bovendien aan dat hierbij de reguliere werkdagen van de internationale organisatie in kwestie van belang zijn. Voor wat betreft de na te leven termijnen stelt het Tribunaal dat deze beginnen te lopen vanaf het moment dat de werknemer kennis kon nemen van de beslissing. In dit geval gaat het om een kennisgeving per e-mail.