De schuldenaarsverklaring van de derde-beslagene als private burgerlijke straf

Abstract

De derde-beslagene heeft de wettelijke verplichting om een verklaring af te leggen nopens zijn gehoudenheid ten aanzien van de beslagene. Bij gebrek aan deze verklaring dringt de sanctie van schuldenaarsverklaring zich op. Deze sanctie dient niet te worden beperkt tot gevallen van fraude of aan bedrog grenzende onzorgvuldigheid. Aangezien deze sanctie geen indemnitair karakter heeft, is de afwezigheid van schade niet relevant en moet deze niet beperkt blijven tot het voorwerp van het beslag, maar kan deze zich uitstrekken tot de oorzaken ervan. Er bestaat aanleiding om de sanctie te matigen bij gebrek aan kwade trouw (mede gelet op de sociaal zwakke positie van de derde-beslagene)