Tegen Eenzaamheid

Abstract

Afzondering als artistieke strategie? Allemaal goed en wel, maar er is ook ook een vorm van ongewilde isolatie: eenzaamheid. De virulentste epidemie van onze tijd blijkt bovendien nefast voor ons mentale en fysieke welbevinden. Geraardsbergs schepen van eenzaamheid Kristin Vangeyte pleit voor een grondige aanpak. 'Een minister van eenzaamheid zou een grote meerwaarde zijn.' Onlangs schreef Arthur C. Brooks in The New York Times dat Amerika verscheurd wordt door eenzaamheid. Hij beriep zich op een grootschalig onderzoek dat stelde dat 'eenzaamheid dezelfde impact op iemands gezondheid heeft als het roken van vijftien sigaretten per dag, waardoor het nog gevaarlijker is dan obesitas.' In Nederland ontwikkelde de Rijksoverheid het actieprogramma Eén tegen Eenzaamheid, maar in België blijft een overkoepelende aanpak uit. Toch hebben twee Vlaamse steden, Sint-Truiden en Geraardsbergen, een schepen van eenzaamheid in dienst. In de stad van de Muur en de mattentaart bestrijdt Kristin Vangeyte de eenzaamheid. 'Tijdens mijn campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen ontmoette ik vaak oudere mensen die blij waren me te zien', vertelt de Open Vld-politica. 'Ik hoorde schrijnende verhalen van personen die alleen in hun huis zitten en nauwelijks sociale contacten hebben. In het beste geval is er een thuiszorgverpleegster die langskomt. Eenzaamheid is niet enkel een uiterst complex probleem, er rust ook nog steeds een taboe op. Men zegt vrij gemakkelijk dat men wat moe is of niet echt goed in zijn vel zit, maar spontaan toegeven dat men zich eenzaam voelt? Nee, dat ligt veel moeilijker. Het veronderstelt een zekere broosheid en intimiteit.'