Wegen in het Vlaamse Gewest

Abstract

Beoordeling van de wetenschappelijke kwaliteit op inhoudelijk vlak Het manuscript met als titel "Het statuut van de wegen" geeft m.i. in het algemeen een grondig overzicht van het wegenrecht in Vlaanderen. Gelijkaardige beschrijvingen van het wegenrecht bestaan maar deze zijn gedateerd. De meerwaarde van dit manuscript bestaat dan ook in het feit dat het in het algemeen een grondige beschrijving levert die rekening houdt met nieuwe evoluties zoals het rooilijnendecreet, het decreet betreffende de omgevingsvergunning en het onteigeningsdecreet. Het manuscript gaat m.i. wel niet in op alle problematieken die verband houden met het administratief statuut van de wegen. De belangrijkste problematiek die niet besproken wordt, is het privaat gebruik van wegen die tot het openbaar domein behoren (via domeinvergunningen, domeinconcessies, etc.). Volgens mij is het verdedigbaar om deze problematiek niet in het manuscript te bespreken daar het louter om een toepassing gaat van het openbaar domeinregime, een onderwerp op zich. Niettemin moet de auteur in dat geval die keuze motiveren onder "afbakening van het onderwerp". De problematieken die het manuscript beschrijft, worden door de auteur meestal zeer helder en met de nodige diepgang beschreven. Enkele passages verdienen m.i. nog wat meer aandacht:-R. 2 stelt dat de politieke gezagdragers zich sterk bewust waren van de noodzaak om de jonge natie over haar ganse grondgebied uit te rusten met goede verbindingswegen. Waarom was er die focus op wegen?-R. 7-13: de bespreking van het begrip openbare weg is m.i. verwarrend. R. 7 is niet coherent: volgens mij zou het reeds helpen moest "indeling der wegen" vervangen worden door "indeling der openbare wegen". In r. 12 zou ik dieper ingaan op de band tussen openbaar domein en openbare wegen. Het is bijvoorbeeld onduidelijk of een weg die niet tot het openbaar domein behoort toch nog een openbare weg kan zijn. Daarnaast stel ik mij de vraag of niet moet worden ingegaan op het begrip openbare weg uit de verkeerswetgeving aangezien die rechtspraak (onterecht?) vaak gebruikt wordt om het begrip openbare weg binnen het leerstuk van het administratief statuut te definiëren. Tot slot zou ik de titel "Een gebrek aan definities" wijzigen daar de auteur wel verwijst naar definities uit rechtspraak en rechtsleer.-R. 44: wat is de impact van die verplichte samenwerking op wegen?-R. 61: m.i. moet de stelling dat een gedoogde weg ook een gemeenteweg is verder toegelicht worden. Een strekking in de rechtsleer betwist dat standpunt immers. 1-R. 127-128: concessies voor de aanleg van autosnelwegen lijken mij geen domeinconcessies te zijn.-R. 226: hoe moet onafgebroken, openbaar en ondubbelzinnig worden ingevuld? Net zoals de inhoud is de structuur van het manuscript in het algemeen duidelijk en logisch. Ik zie hier ook enkele aandachtspunten:-Het Vlaamse onteigeningsdecreet wordt bij autosnelwegen besproken. Het Vlaamse onteigeningsdecreet is evenwel ook relevant bij andere categorieën van wegen. M.i. blijkt dit niet zo duidelijk uit de structuur.-Sommige titels kunnen beter afgestemd worden. Bv. In " §2 ontstaan van gemeentewegen" kan al verwezen worden naar de volgende afdelingen die elk een ontstaanswijze bespreken, 1 E. BEECKMANS en P. MONBAILLIU, "Deel I: De wegbeheerder" in De aansprakelijkheid van de wegbeheerder, Heule, INNI publishers, 2012, (11) 26; A. VAN DOORSLAER DE TEN RYEN, "Kleine wegen en buurtwegen" in