Νομολογιακές εξελίξεις στον έλεγχο των κρατικών ενισχύσεων για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας

Abstract

Στις 28 Μαρτίου 2019 το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την απόφασή του επί της υποθέσεως C-405/16 P, έκρινε πως ο νόμος «EEG 2012» της Γερμανίας για την στήριξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν αποτελεί κρατική ενίσχυση. Η απόφαση αυτή αναίρεσε την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου T-47/15 και επιβεβαίωσε την από 2017 και από την απόφαση ENEA διαφαινόμενη τάση της νομολογίας προς μία λιγότερο αυστηρή ερμηνεία του άρθρου 107, παράγραφος 1 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, λίγο αργότερα, στις 20 Σεπτεμβρίου 2019, στην απόφαση T-217/17, το Γενικό Δικαστήριο επεκύρωσε απόφαση της Επιτροπής που είχε διαπιστώσει ότι το από 2006 καθεστώς στήριξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας της Τσεχίας αποτελούσε κρατική ενίσχυση. Το παρόν άρθρο αναλύει τις νομολογιακές αυτές εξελίξεις και εξετάζει την σημασία τους, σε συνδυασμό και με τις πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες, για τα εθνικά σχέδια στήριξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.