Verlaging van de bewijsstandaard (art. 8.6 BW): slechts een redmiddel, niet de norm

Abstract

Gelijk hebben resulteert niet altijd in gelijk krijgen. Bewijsmoeilijkheden zijn een vaak voorkomende oorzaak van dit probleem. Nochtans bevat het huidig burgerlijk bewijsrecht sinds de inwerkingtreding van Boek 8 BW verschillende tools om bewijsmoeilijkheden te verhelpen. De verlaging van de bewijsstandaard (art. 8.6 BW) is er daar een van. Het arrest van het hof van beroep van Antwerpen van 12 december 2022 is een uitstekende illustratie in die zin. De zaak ten gronde betreft een geschil over de rechtsgeldige totstandkoming van een contract. In deze verbintenisrechtelijke discussie gaat een interessant, bewijsrechtelijk knelpunt schuil. De procesrechtelijke hamvraag is immers of de contracterende mede-eigenaar slaagt in de op haar rustende bewijslast dat zij op het moment van de contractsluiting niet in staat was om een volwaardige wil (met kennis van zaken) te uiten. Het hof komt tot een bevestigend antwoord, door gebruik te maken van de uitzondering in artikel 8.6 BW.