Getuigenverhoor

Abstract

Recht en bewijs zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Geen rechtspracticus die aan deze quote kan voorbijgaan.

De wetgever heeft het bewijs door getuigen en het ermee gepaard gaande verhoor strikt geregeld. Niet onterecht, want vaak speelt het een cruciale rol bij de opbouw van de argumentatie en een doorslaggevende rol bij het oordelen.

Zeer uitvoerig zijn de auteurs ingegaan op art. 915 Ger.W., een illustratie van de dualiteit dat het bewijsrecht zich bevindt op het snijpunt van het materiële recht en het procesrecht. Als een rode draad loopt deze gedachte door het commentaar. Afhankelijk van de rechtsmaterie dient de vraag naar de toelaatbaarheid van het bewijs (door getuigen) te worden onderzocht, indien de vraag positief beantwoord wordt, dienen de juiste procedurele stappen te worden gezet, met vermijding van de valkuilen om zo nodig de juiste bewijskracht en/of bewijswaarde af te wegen. Met nietigheden wordt spaarzaam omgesprongen.

Er is aandacht voor rechtsvergelijking, de rechtspraak van het Europese Hof van Justitie, dan wel het Grondwettelijke Hof (art. 919 Ger.W.) en de Bewijsverordening nr. 1206/2001 van 28 mei 2001 (art. 918 Ger.W.).

Uiteraard kan de exceptie van beroepsgeheim (zwijgplicht / zwijgrecht) niet achterwege blijven en de voorzichtige aanpak daarbij door de rechter.