De saisine van de nalatenschapsgerechtigden: après moi, pas le déluge

Abstract

1 Overeenkomstig art. 4.36 BW verjaart het recht om een erfkeuze te maken door verloop van dertig jaar, te rekenen van de dag waarop de nalatenschap is opengevallen. 2 De mogelijkheid bestaat wel om de erfgerechtigde saisinehouder te dwingen kleur te bekennen en op die manier onder tijdsdruk te zetten. Andere erfgenamen, die hun erfkeuze reeds hebben gemaakt, kunnen de erfgerechtigde saisinehouder dagvaarden in vereffening en verdeling, terwijl schuldeisers van de nalatenschap over de mogelijkheid beschikken om de erfgerechtigde te laten veroordelen als zuiver erfgenaam, met toepassing van de procedure voorzien in art. 4.38 BW. 3 Dat de nalatenschap een doelvermogen is blijkt o.a. uit art. 4.71 BW, dat in de hoofding overigens melding maakt van het principe van de netto verdeling. 4 Zie art. 4.58 BW, waaruit volgt dat een nalatenschap ten vroegste onbeheerd kan worden verklaard na het verstrijken van de termijnen van beraad (Wanneer, na het verstrijken van de termijnen van boedelbeschrijving en van beraad, zich niemand aanmeldt om een nalatenschap op te vorderen, geen erfgenaam bekend is of de bekende erfgenamen de nalatenschap hebben verworpen, wordt deze als onbeheerd beschouwd). 5 De noodzaak tot beheer van de nalatenschap als boedel blijkt o.a. ook uit art. 1212 Ger.W., waar is bepaald dat de rechter, in elke stand van het geding en op vordering van een van de partijen of van de notaris-vereffenaar, door middel van een gewoon schriftelijk verzoek ingediend bij of gericht aan de rechtbank die de notaris-vereffenaar heeft aangewezen, een beheerder kan aanwijzen, met opdracht alle daden van beheer te verrichten en, in voorkomend geval, de massa van de mede­eigenaars in rechte te vertegenwoordigen.