HVB BRUSSEL 30 MEI 2023

Abstract

1 HvB Brussel 30 mei 2023, nr. C/768/2023. 2 Art. 269, 271, 272, lid 2 en 483 Sw. 3 Art. 10 Ministerieel Besluit 23 maart 2020 houdende dringende maatregelen om de verspreiding van het coronavirus COVID-19 te beperken, BS 23 maart 2020, 17.605. Zie ook: art. 187, eerste lid Wet 15 mei 2007 betreffende de civiele veiligheid, BS 31 juli 2007, 40.404. 4 Art. 5 lid 1, 1° en 2 en 10, § 1 Ministerieel Besluit van 23 maart 2020 houdende dringende maatregelen om de verspreiding van het coronavirus COVID-19 te beperken, BS 23 maart 2020, 17.605; Art. 182 en 187, lid 1 Wet 15 mei 2007 betreffende de civiele veiligheid, BS 31 juli 2007, 40.404. Onregelmatige huiszoeking-Loutere vermoedens en aan-wijzingen dat een misdrijf zou kunnen gepleegd zijn of wor-den volstaan niet om een feit vast te stellen bij ontdekking op heterdaad-Uitsluiting onregelmatig bewijs De vaststelling van de toestand van heterdaad moet aan de op-sporing ten huize voorafgaan en kan niet gerechtvaardigd worden door de vaststellingen a posteriori. Loutere vermoedens en aan-wijzingen dat een misdrijf gepleegd zou kunnen zijn of worden vol-staan niet om te kunnen spreken van heterdaad. (…) Nr. 2 Anders dan de burgerlijke partijen (…) in conclusie voorhouden, hebben de door hen opgestelde aanvankelijke processen-ver-baal (…) met betrekking tot de feiten van de tenlasteleggingen A en B geen bijzondere bewijswaarde,-temeer nu deze burgerlij-ke partijen (…), als verbalisanten, persoonlijk betrokken zijn bij de feiten die zij hebben vastgelegd (…). Nr. 3.1.2 (…) Het hof stipt aan:-Dat loutere vermoedens en aanwijzingen dat een mis-drijf zou kunnen gepleegd zijn of worden, niet volstaan om een feit vast te stellen bij ontdekking op heterdaad zoals omschreven in artikel 41 Sv. (…);-Dat de door de burgerlijke partijen (…) aangevoerde ele-menten (de melding van een tuinfeest en het horen van luide muziek en de stemmen van meerdere personen) op zich geen ernstige aanwijzingen en vermoedens vor-men die een inbreuk op het bij Ministerieel besluit van 23 maart 2020 ingesteld samenscholingsverbod zeer waarschijnlijk maken;-Dat de beoordeling door de politieambtenaar dat een toestand verdacht is en het enkele vermoeden dat mogelijks een inbreuk wordt gepleegd op het samen-scholingsverbod zou kunnen gepleegd zijn of worden, niet gelijk gesteld kan worden met de ontdekking op heterdaad van een misdrijf, wanneer een andere, volle-dig reglementaire verklaring voor de aangetroffen toe-stand mogelijk en plausibel is,-te dezen, met name, de samenkomst in de eigen tuin van personen die onder hetzelfde dak leven, al dan niet in het gezelschap van een persoon met wie zij gerechtigd waren contact te on-derhouden;-Dat de vaststelling van de toestand van heterdaad aan de opsporing ten huize moet voorafgaan en niet ge-rechtvaardigd kan worden door de vaststellingen a pos-teriori (…). (…) NOOT HUISZOEKING BIJ HETERDAAD: NOOD AAN PRECIEZE ELE-MENTEN WAARUIT HET BESTAAN VAN HET MISDRIJF OBJEC-TIEF AFGELEID KAN WORDEN Inleiding Het arrest 1 van het hof van beroep van Brussel van 30 mei 2023 betreft een zaak waarin een beklaagde beschuldigd wordt van ongewapende weerspannigheid tegen twee agenten (burger-lijke partijen in de zaak), met de verzwarende omstandigheid dat het misdrijf gepleegd zou zijn door verscheidene personen zonder voorafgaande afspraak 2. De agenten liepen (zeer) lichte schaafwonden op. Deze feiten zouden zich hebben voorgedaan op 8 mei 2020 tijdens een politiecontrole naar een mogelijke inbreuk op de coronamaatregelen, meer specifiek het niet na-leven van het verbod op samenscholingen 3. De beklaagde zou, aldus de burgerlijke partijen, bij hem thuis een feest gehou-den hebben met minstens één andere persoon die niet op dat adres woonachtig was 4. De beklaagde werd op 25 juni 2020 veroordeeld door de cor-rectionele rechtbank van Brussel tot een gevangenisstraf van vijf maanden met volledig uitstel en een geldboete van 200 euro (te vermeerderen met opdeciemen) met een vervangende gevangenisstraf van één maand. Daarnaast kende de rechter in eerste aanleg aan de beide burgerlijke partijen een schadever-goeding toe ten bedrage van 1000 euro. Zowel de beklaagde als het Openbaar Ministerie tekenden hoger beroep aan tegen dit vonnis. De beklaagde argumenteerde dat de burgerlijke partij-en tijdens de bewuste avond op 8 mei 2020 een onregelmatige huiszoeking bij hem verricht hadden, hetgeen volgens hem zou impliceren dat met het onregelmatig verkregen bewijs geen re-kening meer gehouden mag worden door een toepassing van de regels van bewijsuitsluiting. Ten gevolge daarvan zou hij vrij-gesproken moeten worden wegens een gebrek aan bewijs. Op 30 mei 2023 volgde een uitspraak in hoger beroep. Het hof van beroep was inderdaad van mening dat de huiszoeking een onregelmatig karakter heeft, met het aangetroffen bewijs geen