De LULUCF-verordening: een onderbenutte hefboom in de strijd tegen klimaatverandering

Abstract

De LULUCF-verordening is een van de centrale instrumenten in het klimaatbeleid van de Europese Unie. Deze verordening focust op broeikasgasemissies en-verwijderingen binnen de landgebruik-en bosbouwsector. Grosso modo legt ze lidstaten de verplichting op om (i) tegen 2025 alle emissies binnen de LULUCF-sector te compenseren met verwijderingen (no debit) en (ii) tegen 2030 een overeengekomen hoeveelheid CO-equivalent emissies te verwijderen. Uit recente gegevens blijkt dat de EU niet op schema zit om deze 2030-doelstelling te halen. Ook de Belgische LULUCF-sector zal een tandje moeten bijsteken. Tegelijkertijd zijn er op EU-niveau de laatste jaren verschillende wetgevende initiatieven genomen, zoals het EU-certificeringskader voor koolstofverwijderingen en de Natuurherstelwet, die erop gericht zijn de LULUCF-sector te versterken. Het is nog afwachten in welke mate deze initiatieven effectief een bijdrage zullen kunnen leveren. In ieder geval is een inhaalbeweging noodzakelijk, want inmiddels zijn er in de EU al verschillende rechtszaken aanhangig gemaakt die betrekking hebben op het LULUCF-beleid en ook over de impact van dit beleid op de vergunningverlening is het laatste woord nog niet gezegd.