Wat is de meerwaarde van differentiatie en sturing om studenten optimaal te laten functioneren tijdens de lessen wetenschappen in 3de graad middelbaar onderwijs doorstroomfinaliteit?

Abstract

Differentiëren is een beroepshouding om te blijven zoeken naar vormgeving dat voor de doelgroep het meeste oplevert. Deze zoektocht naar differentiatie werd uitgevoerd in Humaniora Kindsheid Jesu, met als doel om twee specifieke klassen optimaal te laten functioneren tijdens de lessen chemie en fysica. Het onderzoek werd uitgevoerd tijdens een intensieve stage ‘werkplekleren’. Een bevraging naar de voorkennis diende als basis en werd aangevuld door een bevraging naar de specifieke noden en feedback over het lesverloop. Omdat differentiatie een zeer sterke link heeft met de sturing van de lesactiviteiten werd een belangrijk deel van dit onderzoek aan sturing besteed. De bevindingen waren dat er geen grote nood aan differentiatie op kennis was, maar wel op werkvormen. We kunnen stellen dat er een gezonde mix van werkvormen aanwezig was en dat de mate van zelfstandigheid goed is afgestemd op de noden van de klas. De grote spreiding in de antwoorden bij vragen rond interactie, focus en feedback, stellen dat er nog groeipotentieel is. Het onderzoek beschrijft de keuzes die de leerkracht kan maken om werkvormen effectief in te zetten. De continue wisselwerking tussen de inschatting van het cognitief en het zelfsturend niveau van de leerlingen, kan de gepaste sturing voorzien om leerwinst te bekomen. Reflectie staat centraal om deze leerwinst te realiseren. Gebruik dit onderzoek en het ontwerp dat daaruit volgt als bron voor inspiratie om over je eigen klaspraktijken te reflecteren en te zien waar er nog mogelijkheden liggen.