Impact van waterstandsfluctuaties op de stabiliteit van oevers in het Albertkanaal tussen sluizen Olen en Wijnegem

Abstract

Deze masterproef onderzoekt de impact van waterstandsfluctuaties in het Albertkanaal op de stabiliteit van oevers en kaaimuren tussen de sluizen van Olen en Wijnegem. Door klimaatverandering nemen extreme droogte en neerslag toe, wat leidt tot grotere afwijkingen van het streefpeil. Dit kan de structurele stabiliteit van kaaimuren beïnvloeden. Het doel is om na te gaan in welke mate deze fluctuaties een risico vormen voor hun integriteit. Het traject tussen de sluizen van Olen en Wijnegem is geïnventariseerd. Er werden 10 veel voorkomende scenario’s geselecteerd die vervolgens voor vijf verschillende kanaalpeilen getest werden: streefpeil (9,70 m TAW), absolute maximum (10,02 m TAW), absolute minimum (9,20 m TAW), verhoogd peil (9,90 m TAW) en verlaagd peil (9,52 m TAW). Deze waterstanden zijn afgeleid uit een onzekerheidsanalyse van de meetreeks van de waterstanden van de afgelopen 16 jaar. De scenario’s zijn opgesteld en gesimuleerd in D-Sheet Piling, waarin alle kaaimuureigenschappen zijn ingevoerd. Voor elk scenario werden zowel de UGT- en GGT-waarden als de stabiliteit van de ankers gesimuleerd. Zeven van de tien gesimuleerde scenario’s voldoen aan de huidige ontwerpeisen voor de geteste waterstanden. In drie scenario’s wordt niet aan alle criteria voldaan. Twee daarvan zijn globaal stabiel en kunnen na bodemverbetering met zwaardere materialen alsnog voldoen. Het derde scenario vertoont kritieke resultaten en voldoet slechts nipt aan de GGT-eisen. Hier is het aanbrengen van een nieuwe damwandconstructie vereist.