From Exclusive to Inclusive: Reimagining the Castle of Heers Through Ruination

Abstract

In een tijdperk waarin architectuur vaak de nadruk legt op hedendaagse nieuwbouw, worden historische gebouwen vaak over het hoofd gezien. Toch blijft het essentieel om met deze gebouwen om te gaan via behoud en adaptatie, ondanks hun verouderde functionaliteit. Dit probleem is bijzonder duidelijk bij kastelen, die – doordat ze hun oorspronkelijke maatschappelijke relevantie hebben verloren – vaak niet meer voldoen aan de eisen van het heden en geleidelijk vervallen tot ruïnes. Ooit ontworpen als symbolen van macht, prestige en verdediging – en als versterkte structuren die sociale segregatie bekrachtigden – staan veel kastelen vandaag de dag als geïsoleerde monumenten van het verleden.

Ondanks een groeiend bewustzijn volgt de herbestemming van dergelijke sites vaak top-down benaderingen die de historische exclusiviteit in stand houden en de lokale context en gemeenschap negeren. Deze thesis, samen met het masterproject, onderzoekt of ruïnering kan worden uitgebreid tot een adaptieve hergebruikstrategie om exclusieve historische sites te transformeren tot inclusieve gemeenschapsomgevingen.

Met de focus op het Kasteel van Heers in het landelijke Vlaanderen onderzoekt dit werk hoe de sociale en architectonische structuren hergedefinieerd kunnen worden via een meer inclusieve ruimtelijke benadering. De centrale vraag luidt: Hoe kan ruïnering worden herbedacht als een architecturale en sociale strategie om de exclusieve site van het Kasteel van Heers te transformeren tot een inclusieve plek voor de gemeenschap?