Methode voor de bepaling van de prijs voor korteomloophout uit fytoremediatie

Abstract

De landbouwgronden in de Kempen werden tussen het einde van de 19de eeuw en het midden van de jaren 70 van de 20ste eeuw door de aanwezigheid van de metaalverwerkende industrie matig vervuild met zware metalen. Deze matige vervuiling van de landbouwgronden brengt heel wat risico’s met zich mee voor de landbouwers. Het Federale Voedselagentschap verbood in het verleden reeds de verkoop van bepaalde producten (o.a. schorseneren, runderen). Een duurzaam bodembeheer via fytoremediatie (= bodemsanering met planten) dringt zich daarom op. In deze paper wordt gekozen voor korteomloophout als fytoremediërend gewas, omdat het in vergelijking met andere gewassen een hoog extractiepotentieel heeft voor zware metalen. Doordat de traditionele inkomstengenererende gewassen (vb. voedermaïs voor melkvee) vervangen worden door metaalaccumulerende planten tijdens fytoremediatie, lijdt de landbouwer een aanzienlijk inkomensverlies. Om dit te compenseren, worden er technieken gezocht die het korteomloophout kunnen omzetten in economisch waardevolle producten zoals energie of hoogwaardige chemicaliën. De mate waarin het inkomensverlies gecompenseerd wordt, hangt af van de hoeveelheid korteomloophout die de landbouwer verkoopt en de prijs waartegen hij het verkocht krijgt. Deze prijs en hoeveelheid worden bepaald door het samenspel van vraag en aanbod. Het aanbod wordt onder andere bepaald door het landbouwareaal dat vervuild is met zware metalen, door het aantal landbouwers dat bereid is om over te schakelen op de teelt van korteomloophout en door de productiekosten voor de teelt van korteomloophout. De vraag wordt onder andere bepaald door de prijs die investeerders bereid zijn te betalen om korteomloophout uit fytoremediatie te gebruiken als grondstof in hun productieproces. Deze paper focust op de ontwikkeling van een methodologie om deze maximumprijs die de investeerders bereid zijn te betalen voor korteomloophout te bepalen. Bij wijze van voorbeeld wordt deze methode ontwikkeld en toegepast op drie thermische conversietechnieken (verbranding, vergassing en pyrolyse) voor de omzetting van korteomloophout in elektriciteit. De methode is gebaseerd op een economisch kosten-batenmodel dat de netto contante waarde berekent van de kasstromen gegenereerd door een investering in verbranding, vergassing of pyrolyse van korteomloophout. De prijs die een investeerder maximaal bereid is te betalen voor een bepaalde hoeveelheid korteomloophout wordt gedefinieerd als de prijs waarvoor geldt dat de kans op een positieve netto contante waarde van de kasstromen minstens 95 % is. Daarvoor 2 worden er een aantal onzekerheden geïdentificeerd in het economisch model en wordt via Monte- Carlo-simulaties onderzocht wat de impact is van deze onzekerheden op de hoogte van de netto contante waarde van de kasstromen. De meest geschikte (rendabele) conversietechniek is dan deze met de hoogste netto contante waarde, of m.a.w. deze met de hoogste maximumprijs. Uit de resultaten blijkt dat pyrolyse voor kleine hoeveelheden korteomloophout de meest geschikte conversietechniek is, terwijl voor grotere hoeveelheden de voorkeur uitgaat naar vergassing.