“La position du “sweepstake” dans le commerce: une pratique commerciale déloyale ?”

Abstract

Met zijn beschikking van 16 maart 2011 oordeelt de Voorzitter van de rechtbank van koophandel van Doornik, zetelend zoals in kortgeding, dat een « sweepstake » een verboden handelspraktijk uitmaakt. Bijgevolg beveelt hij de staking van deze marketingpraktijk in hoofde van verweerster. Deze beschikking is om tal van redenen interessant om nader te analyseren. Zo waren er enkele grensoverschrijdende elementen aanwezig, waardoor de vraag rijst of de Voorzitter in casu wel bevoegd was om zich uit te spreken over deze zaak. Ook vragen we ons af of de Richtlijn Oneerlijke Handelspraktijken (ROH) toestaat of een Federale Overheidsdienst wel kan optreden op verzoek van een consumentenorganisatie. Het zwaartepunt van deze bijdrage ligt echter in een onderzoek naar de juridische identificatie van de « sweepstake ». Wanneer spreken we juist van een « sweepstake », en is dit een oneerlijke handelspraktijk in abstracto of moet haar ongeoorloofd karakter steeds in concreto worden vastgesteld?