Onderzoek naar de waterdoorlatendheid van bestratingen in functie van de tijd

Abstract

Al meer dan een decennium zijn waterdoorlatende bestratingen een vertrouwd beeld in infrastructuurwerken. Ze combineren de voordelen van een verharde oppervlakte met bufferende en infiltrerende eigenschappen. Om die reden bieden de straatstenen een goede oplossing voor de huidige waterproblematiek. Deze scriptie heeft als doel de duurzaamheid van deze waterdoorlatende bestratingen in functie van het verloop van tijd te evalueren. Met andere woorden: zullen deze bestratingen hun functies nog optimaal vervullen na verloop van tijd? Dit onderzoek wordt uitgevoerd op locaties gesitueerd in Vlaanderen. Methodes gebruikt in dit onderzoek zijn de enkele en dubbele ringmethode om de doorlatendheid van de bestrating te bepalen. Naast de duurzaamheid van de waterdoorlatende bestratingen worden de twee proefmethodes met elkaar vergeleken. De thesis start met een literatuurstudie over waterdoorlatende bestratingen waarbij dieper wordt ingegaan op het ontwerp, de materiaalkeuze en de regelgeving bij infiltratie en buffering. Hierop volgend worden de methodes voor het meten van de doorlatendheid in hoofdstuk twee besproken. In deel drie en tevens het laatste hoofdstuk komt het duurzaamheidsonderzoek aan bod. In dit onderzoek worden de resultaten van de enkele en dubbele ringtesten weergegeven en uitvoerig besproken. Uit de testresultaten blijkt dat de waterdoorlatende bestratingen naarmate de ouderdom stijgt, minder doorlatend worden. Toch zijn de gevolgen niet dramatisch want het merendeel van de locaties voldoen nog aan de PTV-normer