Glauconiet in beton

Abstract

Beton is 's werelds meest gangbare concept in de bouwindustrie. Overal ter wereld kom je beton tegen, denk ook maar aan de talloze presentaties, artikels, boeken en thesissen. Glauconiet daarentegen, een mineraal vindbaar in het noordoosten van ons land, heeft de dag van vandaag nog steeds een slechte naam. Weinigen onder ons kennen het überhaupt en dan nog vaak in slechte zin. Ik noem het graag het "two-face" mineraal. Is het nu klei of is het zand? Namelijk iedereen die een sondeerdiagram kan analyseren weet dat klei en zand duidelijk te onderscheiden zijn door de eerder hoge conusweerstand van zand en de hoge kleefwaarde van klei. Maar wanneer men sondeergegevens van glauconiethoudende lagen analyseert, ondervindt men voor beide gegevens een hoge waarde. Wanneer men glauconietkorrels mechanisch bewerkt zullen ze verbrijzelen en zal de kleefwaarde van het zand stijgen. Dit heeft een negatief gevolg voor alle belastingen van bovenaf, denk maar aan de vastgelopen tunnelboormachines in het Antwerpse. Het indringen van heipalen lukt al evenmin. Heeft dit mineraal ons dan niets positief te bieden? In de wegenbouw maakt men wel eens beton met het op de site ontgonnen zand. Dit heeft, wat de druksterkte betreft, al tot uitzonderlijk positieve resultaten geleid terwijl er duidelijk glauconietkorrels aanwezig waren in het zand.