Studie van de hyaluronzuurbinding van menselijk sperma

Abstract

Hyaluronzuur (HA) is de belangrijkste component van de extracellulaire matrix. Het is een lineair polymeer dat bestaat uit een aaneenschakeling van disacchariden, namelijk Nacetylglucosamine en D-glucuronzuur. Het wordt doorheen het hele lichaam gesynthetiseerd door hyaluronsynthases. Ook de matrix van de cumulus oophorus, een zeer specifieke structuur rondom de eicel, is rijk aan dit hyaluronzuur. Om de eicel te kunnen bevruchten moeten spermatozoa deze cumulus oophorus penetreren. Ze produceren hiervoor specifieke hyaluronzuur-bindende eiwitten. Één van deze eiwitten, PH-20, heeft een hyaluronidase werking. Hyaluronzuur en zijn verschillende receptoren spelen dus een belangrijke rol in het fertilisatieproces. Er werd een diagnostische test ontwikkeld waarmee het HA bindend vermogen van spermatozoa kan worden nagegaan. Hieruit blijkt dat enkel spermatozoa die morfologisch en nucleair matuur zijn, binden aan de HA moleculen. Deze spermatozoa hebben ook minder aneuploïde afwijkingen in vergelijking met niet-gebonden spermatozoa. Volgens Huszar et al. is de grenswaarde van deze HA-binding 80%. Wanneer minder dan 80% van de spermatoza binden aan HA, zouden deze spermatozoa een verminderde maturiteit en fysiologische werking hebben. Het doel van deze studie is na te gaan of er een verband bestaat tussen de hyaluronzuurbinding van spermatozoa en de uitkomst van een vruchtbaarheidsbehandeling. In een eerste studie, waarin 40 patiënten zijn opgenomen, wordt nagegaan of het invriezen en ontdooien van sperma invloed heeft op de HA-binding van spermatozoa. In een tweede studie, met dezelfde 40 patiënten, wordt het verband gezocht tussen HA-binding en drie sperma parameters: concentratie, beweeglijkheid en morfologie. In een derde, prospectief gerandomiseerde studie met 30 paren met een vruchtbaarheidsprobleem wordt dan een verband gezocht tussen de HA-binding en de uitkomst van een vruchtbaarheidsbehandeling (het bevruchtend vermogen van het sperma, de kwaliteit van de hieruit ontstane embryo’s en het al dan niet bekomen van een zwangerschap). De HA-binding wordt onderzocht met behulp van de HBA test (hyaluronic acid binding assay). De resultaten tonen aan dat het invriezen en ontdooien van een spermastaal geen invloed heeft op de HAbinding van de spermatozoa. Er bestaat ook geen verband tussen HA-binding en de 3 sperma parameters. Verder kan er geen verband aangetoond worden tussen de HA-binding van spermatozoa en het bevruchtend vermogen van het sperma of de kwaliteit van de embryo’s. Het uiteindelijke resultaat van de behandeling, zwanger of niet zwanger, is ook niet afhankelijk van de hyaluronzuurbinding van de spermatozoa.