Het bepalen van activatie-energiespectra voor structuurrelaxatie van thermisch niet-stabiele systemen

Abstract

Systemen die zich In een thermisch niet-stabiele toestand bevinden zullen i.f.v. de tijd naar evenwicht relaxeren. Door deze veranderingen zich eventueel kunnen afspelen op een tijdschaal van jaren, gebruikt men hier vaak de term 'veroudering van een metastabiel systeem' CREY74). Op microscopisch vlak komt deze veroudering overeen met het streven van de atoomstructuur naar een energetisch lagere toestand. Men spreekt daarom over structuurrelaxatie CCHESO). Het bestuderen van deze microscopische structuurrelaxatie (of macroscopische veroudering), is interessant vanuit zowel toegepast als fundamenteel wetenschappelijk standpunt. Het toegepast belang van zulke studies ligt voor de hand. De bruikbaarheid van een component wordt immers in hoge mate bepaald door zijn verouderingsgedrag. Fundamentele studies omtrent de processen die verantwoordelijk zijn voor de structuurrelaxatie, leiden don weer tot een beter inzicht in de betreffende relaxatiemechanismen. Het hoofddoel van dit werk is om een techniek te ontwikkelen waarmee een kwantitatieve beschrijving van het structuurrelaxatiegedrag mogelijk wordt. In dit werk zullen enkel systemen bestudeerd worden waarvan de veroudering gekarakteriseerd kan worden door een elektrische parameter, i.h.b. de dc-elektrische weerstand R.