Studie naar systemen voor de automatische ontmanteling van tantaalhoudende componenten op printplaten

Abstract

Tot op heden is de recyclagegraad van tantaal uit afgedankte printplaten minder dan één procent. De oorzaak is de lage concentratie tantaal per printplaat. Om de recyclagegraad te verhogen moeten tantaalhoudende componenten van printplaten worden afgezonderd, zodat de tantaalconcentratie in deze afvalstroom stijgt. Deze masterproef, uitgevoerd binnen de ACRO- en LCE-onderzoeksgroepen aan KULeuven, onderzoekt geschikte demontagemethoden om deze componenten van printplaten te scheiden. Potentiële demontagemethoden volgen uit ideeën, gebaseerd op literatuur. Selectie richt zich op veiligheidsaspecten en vooraf bekende nadelen. Voor geselecteerde demontagemethoden worden concepten uitgewerkt en proefmodules opgezet. Er wordt getest op demontage-efficiëntie, gemiddeld energieverbruik per printplaat, gemiddelde verwerkingstijd per printplaat en mate van componentbeschadiging. Tenslotte wordt een ruwe 'return on investment' van mogelijke industriële installaties gemaakt. Uit proeven blijkt dat selectief afschrapen van componenten de meest belovende methode is. Dit systeem heeft de hoogste demontage-efficiëntie en verbrijzeld de componenten het minst. Bulk afschrapen van componenten met behulp van een shredder is ook een interessante methode. Deze methode heeft wel een lager demontagerendement waardoor aanpassingen aan de shreddertestmodule nodig zijn. Het nadeel is hier dat een extra sorteerstap nodig is om gewenste componenten uit de afvalstroom te filteren, dit kan tot ingewikkelde sorteereenheden leiden.