Gelijmde deuvelverbindingstypes in hout-beton composieten

Abstract

De renovatie- en nieuwbouwsector maakt steeds meer gebruik van hout-beton composieten (HBC) omwille van hun voordelen zoals een verhoogde stijfheid en draagcapaciteit. Er ontbreken echter gestandaardiseerde ontwerpvoorschriften waardoor het ontwerp en gebruik van HBC niet optimaal gebeurt. Deze thesis onderzoekt of er naast de gekende staal-op-hout ook hout-op-hout bezwijkmechanismen kunnen optreden, omdat deze mogelijk een invloed hebben op het ontwerp van HBC.

De thesis maakte gebruik van een analytische methode om mogelijke bezwijkmechanismen vast te stellen die gebaseerd zijn op zowel staal-op-hout- alsook hout-op-houtverbindingen uit EC 5. Hierna volgde een beschrijving van de materialen en het productieproces van de GLULAM-lichtgewicht beton proefstukken die nodig waren om push-out testen uit te voeren. De proefstukken maakten onder andere gebruik van schroeven, wapeningsstaven, lijm en tussenlagen om hun invloeden te analyseren. Door de COVID-19 crisis konden de push-out testen echter niet plaatsvinden. Hierdoor werden testresultaten uit de literatuur gebruikt om deuvelverbindingstypes te analyseren om zo de geschiktheid van de analytische methode te controleren. Tot slot werd deze methode toegepast op de oorspronkelijke proefstukken waarvan de resultaten dienen als schatting voor de niet uitgevoerde testen.

De analytische methode is geschikt om faalwaardes en bezwijkmechanismen in te schatten. De alternatieve testresultaten tonen dat zowel staal-op-hout alsook hout-op-hout bezwijkmechanismen kunnen optreden in HBC.