Sint-Pieters-Leeuw

Abstract

Door Kris Pint op 18 March 2022 Sint-Pieters-Leeuw rekto:verso audio 'Waar je ook naartoe verhuist, in België ligt de steenweg telkens weer een paar straten verder.' Kris Pint brengt zijn hoogstpersoonlijke ode aan een nationaal fenomeen. Het verhaal wil dat Bruegel een Brusselse stadsjonker was die zich soms vermomde om de boeren van het Pajottenland in hun natuurlijke habitat te observeren. Zo kon hij ze later levensecht portretteren op de schilderijen voor zijn rijke, stedelijke clientèle. Tussen zijn wereld en de hunne liep de duidelijke scheidingslijn van de stadsomwalling. Eeuwen later was die lijn veel diffuser geworden. Ze liep door het niemandsland waarin ik opgroeide, een dichtbebouwde wijk in Sint-Pieters-Leeuw, met aan de rand ervan appartementsblokken die je eerder in Blankenberge zou verwachten, maar die hier uitkeken op de hoofdstad van Europa. Tegelijk hoefde je maar de straat uit te lopen en wandelwegjes voerden je al snel langs glooiende akkers naar plekken waarvan de namen klonken als verzonnen plaatsen op de kaart vooraan in een fantasyboek: Rattendaal, Vagevuurstraat, Vogelenzang, het kasteel van Coloma. Op een veld tussen de lintbebouwing stond ik hier in de zomerhitte vaak aardappelen te rooien met mijn broers en mijn vader, terwijl af en toe een helikopter overvloog met organen op weg naar het Erasmusziekenhuis, net op de grens met Brussel. Het was een bizar landschap, zeker nadat in de jaren negentig de zendmast van de openbare omroep en de koeltoren van de gascentrale van Drogenbos werden gebouwd. Samen met het Justitiepaleis vormden ze een vreemde, cyberpunkachtige driehoek. Rektoverso.be gebruikt cookies om de inhoud van de website af te stemmen op je behoeften en voorkeuren. Ik aanvaard de installatie van cookies. ×