Microservice coverage detection

Abstract

Microservices zijn kleine herbruikbare en eenvoudig schaalbare componenten die zich op meerdere fysieke en virtuele plaatsen kunnen bevinden. Deze spreiding bemoeilijkt echter het verifiëren of alle services getest zijn. Deze thesis onderzoekt welke methodiek ervoor kan zorgen dat alle services geverifieerd worden. De eerste stap omvat het definiëren van de reikwijdte van de applicatie op basis van beschikbare documentatie. Dit moet resulteren in een overzicht van de microservices-architectuur. Call-grahps helpen bij de visuele voorstelling hiervan. Het idee voor de servicedekking is gebaseerd op het principe van codedekking. Codedekking verifieert of alle code in een (alleenstaande) softwaretoepassing wordt uitgevoerd. De voorgestelde methodiek past het Depth-First-Search (DFS) algoritme toe op de call-graphs met gekende microservices-structuur om in eerste instantie (offline) het aantal nodige testen voor een volledige dekking te bepalen. De effectieve testfase past vervolgens opnieuw DFS toe en registreert hoeveel unieke tests succesvol werden uitgevoerd. De verhouding van de uitkomst van het DFS algoritme op de call-graphs en de uitkomst van het DFS algoritme op de microservice-applicatie is een maat voor de servicedekking. De voorgestelde methodiek is generiek toepasbaar en biedt een maatstaf ter controle van de servicedekking. De eerste stappen voor het empirisch testen werden ook genomen a.h.v. een treinticketmicroservice-applicatie.