Een vergelijkende studie naar het effect van artificiële en natuurlijke prebiotische zoetstoffen in de preventie van obesitas: rol van gastro-intestinale hormonen en nutriëntsensoren

Abstract

Obesitas is een ernstig gezondheidsprobleem. Artificiële zoetstoffen, zoals sucralose, worden toegevoegd aan de voeding om gewichtstoename te verhinderen maar het gunstig effect hiervan blijkt controversieel. Het gebruik van prebiotische zoetstoffen, zoals oligofructose (FOS) blijkt wel gewichtstoename te verminderen. Zoetstoffen activeren de zoetreceptoren. Deze receptoren zijn gekoppeld aan een smaak G-proteïne, '-gustducine. Ze zijn aanwezig op de tong, maar ook op entero-endocriene cellen in het gastro-intestinaal stelsel. Zo kunnen zoetstoffen het secreteren van honger- en verzadigingshormonen (ghreline, GLP-1 en PYY) beïnvloeden en de energiehuishouding regelen. Deze studie onderzoekt of sucralose of FOS op lange termijn gewichtstoename kunnen verhinderen, door de secretie van darmhormonen te moduleren. Verder wordt nagegaan of zoet- en korteketenvetzuurreceptoren hierin een rol spelen door gebruik te maken van wildtype (WT) en '-gustducine knockout ('-gust-/-) muizen. WT en '-gust-/- muizen, op een hoogvetdieet werden dagelijks gegaveerd met FOS, sucralose (equizoet) of water gedurende 8 weken. Lichaamsgewicht en voedselinname werden opgevolgd. Elementen van de smaaktransductiecascade en hormonen werden bepaald via RIA, ELISA, immunohistochemie en RT-PCR. FOS induceert een verminderde gewichtstoename, onafhankelijk van smaakreceptoren gekoppeld aan '-gustducine. In tegenstelling met de hypothese, stijgt ghreline en daalt GLP-1. Deze hormonen spelen dus geen rol in de verminderde gewichtstoename.